لینک اصلیه مطلب:آموزش به روز رسانی ipmi

سلام خدمت شما همراهان گرامی وبسایت شرکت آرین وب ایرانیان. در مقاله های قبل با ipmi و نحوه ی کانفیگ اون به طور کامل اشنا شدیم وامروزقصد داریم آپدیت ipmi رو بهتون آموزش بدیم
شاید براتون این سوال پیش بیاد که چرا اصلا باید ipmi رو آپدیت کنیم؟
زمانی پیش میاد که شما تمام کانفیگارو درست انجام دادید آی پی، مسک و گیت وی همه در رنج شبکه دادید ولی باز ipmi کانکت نمیشه اینجاس که شما باید به فکر اپدیت ipmi firmware بیوفتید و اون رو اپدیت کنید.
تذکر بسیار مهم: تا زمانی که در رابطه با ipmi به مشکل نخوردید به هیچ وجه سراغ اپیدت نرید چرا که ریسک زیادی داره و درصورت کوچکترین اشتباه بایوس مادربردتون میپره و به اصطلاح تبدیل به آجر (brick) میشه.

و اما روش اپدیت: اول از همه شما نیاز به یه فلش داس بوتیبل دارید که ما به شما Rufus و Flashboot رو پیشنهاد میکنیم.
در این آموزش از rufus استفاده میکنیم:
فلش رو به پورت یو اس بی سرور متصل میکنیم. نرم افزار rufus رو باز میکنیم مطابق شکل.
مشاهده میکنید که نرم افزار فلش من رو شناخته:

حالا برای اینکه بتونید فلش رو داس بوتیبل کنید باید توی قسمت File System، گزینه ی Fat32 رو انتخاب کنید.

و در مرحله بعد FreeDos رو مطابق شکل انتخاب کنید:

و در نهایت روی دکمه ی start کلیک کنید در اینجا یه پیغام هشدار براتون ظاهر میشه که تمامی محتویات فلش شما پاک خواهد شد پس قبل از این کار اطلاعات مموریتون رو جای دیگه ذخیره کنید.
حالا فلش شما تبدیل به داس بوتیبل شده و میتونید ازاون توی محیط بایوس استفاده کنید.
در مرحله ی بعد باید فایل اپدیت متناسب با مادربردتون رو از سایت سوپر مایکرو دانلود کنید:
مادربردی که ما امروز قصد داریم ipmi رو آپدیت کنیم، Supermicro X9DRL-IF هستش پس وارد سایت سوپر مایکرو میشیم و این محصول رو سرچ میکنیم

سپس فایل آپدیت را دانلود میکنیم.

پس از دانلود فایل زیپ رو با استفاده از WinRAR اکسترکت کنید
حالایک فایل با پسوند bin می بینید که فایل اصلی آپدیت ipmi هستش:

این فایل رو داخل فلش کپی کنید.
پس از اون وارد پوشه ی Dos 1.21 بشید و محتویات پوشه رو داخل فلش بریزید.
خب حالا فلش شما اماده ی استفاده برای آپدیت هستش اما قبل از اون باید یه کار خیلی مهم انجام بدید:

تذکر بسیاااار مهم:
قبل از آپدیت ipmi باید حتما حتما پایه های دوتا جامپر مربوط به ipmi که روی مادربرد هستش رو عوض کنید با این کار به بایوس میفهمونیم که قصد انجام تغییری اساسی روی اون رو داریم و اینطوری از ایجاد شوک روی مادربرد جلوگیری میکنیم.
و اما طریقه ی عوض کردن پایه های جامپر:
روی مادربرد دنبال عبارت JPME بگردید مطابق شکل میبینید که هردو جامپر JPME1 و JPME2 روی پایه های ۱و ۲ قرار دارن بااستفاده از پنس یا وسیله ی مناسب دیگه هردو جامپر رو به آرومی بلند کنید و از پایه ی ۱و۲ به ۲و۳ منتقل کنید:

حالا شما کاملا آماده هستید که IPMI رو آپدیت کنید…

سیستمتون رو ریست کنید وقتی که صفحه ی مشکی سوپر مایکرو بالا اومد، این بارf11 رو بزنید تا invoke boot menu براتون اننتخاب بشه و بتونید مستقیم روی فلش بوت کنید.بهتره که همیشه از این گزینه استفاده کنید چون اگه از boot priority داخل تب بوت بایوس استفاده کنید، اولویت boot تغییر میکنه از سری های بعدی بایوس اول usb رو چک میکنه و بعد سراغ اولویت بعدی میره.

پس بهتره برای انجام اینگونه کارهای موقت از F11 در مادربردهای سروری و F8 در سیستم های PC و لپتاپ استفاده کنید.
خب حالا usb رو انتخاب میکنیم و منتظر میشیم تا سیستم از روی فلش بوت بشه و بالا بیاد بعد از چند دقیقه با صفحه ی زیر با محیط داس مطابق شکل زیر میشید:

Dir رو تایپ کنید تا وارد دایرکتوری فلشتون بشید و فایلای داخلشو ببینید.

از بین فایلای موجود، فایل DUPDATE با پسوند EXE و فایل SMT_X9~1 با پسوند BIN فایلای لازم برای آپدیت هستن.
طبق راهنمایی که داخل پوشه ی DOS 1.2 هستش و از سایت سوپرمایکرو قابل دریافته دستوراتو وارد میکنیم:

برای آپدیت باید دستور شماره ۱ را انتخاب کنیم و پس از آن آپشن را با زدن –r وارد کنیم و حتما حتما حتما n رو انتخاب کنیم یعنی:
No prserve reset to factory default settings رو انتخاب کنیم:
دقت داشته باشید که اگر حرف اول رو وارد کنید با زدن tab کلمه کامل برای شما تایپ میشود
دستورات را مطابق شکل وارد کنید و پس از آن اینتر را بزنید و منتظر تمام شدن پروسه ی آپدیت و بوت شدن سیستم باشید.
پس از اتمام موفقیت آمیز آپدیت، جامپرهارا به حالت اولیه ی خود برگردانید.

با سلام خدمت شما عزیزان

امروز میخوایم کمی درباره ی پردازنده ی سرور صحبت کنیم اینکه اصولا پردازنده چی هستش و چه کاری انجام میده

اما قبل از اون خوبه تفاوت عمده بین پردازنده های معمولی و xeon رو بررسی کنیم:

•  پردازنده های سرور xeon برای کار در سرورها و دیتا سنترها طراحی شدن و از این نظر تفاوت خیلی زیادی با پردازنده های معمولی دارن
• پردازنده های سروری نسبت به معمولی با اینکه بازده بیشتری دارن، دمای کمتری تولید میکنن که این باعث میشه درصد بسیار کمتری از هنگ یا کرش رو در پردازنده های سروری نسبت به معمولی مشاهده کنیم.
• پردازنده های سروری تا حدود ۷۶۸ گیگ از حافظه ی رم رو پشتیبانی میکنن ولی پردازنده های معمولی نهایتا ۶۴ گیگ.
• پردازنده های سروری در مقایسه با معمولی از تعداد کانال حافظه(memory slot) بیشتری پشتیبانی میکنن.
• پردازنده های سروری تا چند برابر بیشتر حافظه کش(cache memory) را ساپورت میکنن.
• پردازنده های xeon از تکنولوژی Error Correcting Code Memory)ECC Memory) به معنی سیستم تصحیح خطا در پردازش حافظه برخوردارن ولی پردازنده های معمولی خیر.
• و….

لازم به ذکره که پردازنده ی xeon ساخت شرکت intel هستش و یک رقیب هم داره به اسم opteron که ساخت شرکت amd هستش ولی در حال حاظرپردازنده ی xeon از opteron خیلی جلوتر و محبوب تره و اکثر قریب به اتفاق ابر سرورهای دنیا از پردازنده ی xeon بهره میبرن  برای همین ما بنای مقایسه مون رو روی xeon ساخت شرکت intel گذاشتیم.

در زیردو مدل پردازنده ی Intel xeon 2670 و Amd Opteron 6380 رو مشاهده میکنید:

خب حالا میخوایم خود پردازنده رو به صورت کلی بررسی کنیم:

مشخصه های cpu:

Core:

تعداد هسته های مستقل پردازش مرکزی رو مشخص میکنه. هسته معادل تعداد افراد هنگام انجام یک کار سنگین هستش پس هرچقدر تعداد core بیشتر باشه قدرت cpu بیشتر میشه.

Tread:

هر نخ مثل یک خط فرمان هستش. در تعداد دستورات بالا، سرعت سی پی یو سروری بیشتره که تعداد نخ بیشتری داشته باشه. نخ ها پراسس های کوچکی هستن که هرکدوم تنها یک هدف رو انجام میدن و در نهایت پس از پایان، اجرای مجموعه نخ های یک برنامه یا درواقع پراسس اصلی به اتمام میرسه.

از تخ ها برای انجام کارهای موازی همزمان استفاده میشه.

مزایای نخ ها:

• ایجاد یک نخ نسبت به ایجاد یک فرایند به زمان به مراتب کمتری نیاز داره.
• خاتمه دادن نخ نسبت به فرایند سریعتر هستش.
• سوییچ کردن بین نخ های یک فرایند سریعتر هستش.
• اگر فرایند معلق بشه تمام نخ های اون هم معلق میشن و اگر فرایند خاتمه پیدا کنه تمام نخ های اون نیز باید به اتمام برسن.

بدون استفاده از نخ ها می توان پردازش موازی را انجام داد اگر چند پردازنده وجود داشته باشه حالت زیر پیش میاد:

حالا اگه چند server CPU موجود باشه ، پردازش موازی با شکستن پراسس ها به تکه های کوچیکتر امکان پذیره:

درسته شما میتونید پردازش موازی رو بدون استفاده از تخ ها انجام بدید ولی مزیت اصلی استفاده از نخ ها،  به اشتراک گذاری منابع هستش که نخ ها برای این منظور بسیار کارآمد هستن.

فرکانس کاری پردازنده (clock speed):

سرعت پردازنده (clock rate) نشانگر تعداد عملی که یک هسته میتونهه در هر ثانیه انجام بده و به صورت گیگا هرتز (GHZ)

بیان میشه.

حافظه ی نهان (Cache):

وظیفه ی حفظ داده رو بر عهده داره و به دلیل اینکه سرعت اون بیشتر از حافظه ی اصلی (RAM) هستش، تاخیر در اجرای دستورات رو کاهش میده. پردازنده برای به دست اوردن داده، ابتدا حافظه ی نهان خودش رو چک میکنه و در صورتی که داده ی مورد نظر وجود نداشته باشه، سراغ Ram میره.

سرعت باس (Bus Speed):

دو نوع باس داریم: باس داخلی و باس خارجی. باس خارجی باعث انتقال اطلاعات از cpu سرور با مادربرد و در نتیجه تمام قسمتهای کامپیوتر میشه . باس داخلی نشون دهنده ی سرعت اطلاعات بین خونه های داخلی cpu هستش  به عنوان مثال باس معادل شاه راه های عبوری در یک خیابون هست.

Quick Path Interconnect)QPI):

باس جدید شرکت اینتل هستش که باعث شده پردازنده ها دارای ۲ باس خارجی بشن: یک باس حافظه برای اتصال پردازنده به حافظه و یک باس I/O برای اتصال پردازنده به دیگر وسایل جانبی.

Termal design Power)TDP)

قدرت طراحی حرارتی که بعضی اوقات به عنوان نقطه ی طراحی حرارتی نامیده میشه و عبارت از حداکثر مقدار حرارت تولید شده توسط تراشه یا جزء کامپیوتری هستش.

TDP معمولا بیشترین مقدار حرارت که CPU سرور می تونه تولید کنه نیست بلکه بیشترین مقدار گرما که در هنگام اجرای برنامه های واقعی تولید می شه. این تضمین می کند که کامپیوتر قادر خواهد بود تا عملا تمام برنامه های کاربردی رو بدون عبور از باکس حرارتی خودش پردازش کنه و یا اینکه نیاز به یک سیستم خنک کننده ی اضافه تر داره.

پس نتیجه میگیرم که هرچقدر عدد qpi کمتر باشه بهتره.

INTEL-VT/AMD-VT:

 قابلیت Virtual Technology  یا مجازی سازی در پردازنده هاست که برای استفاده از مجازی سازها مثل Vmware یا Hyper-V باید cpu از این قابلیت پشتیبانی کنه که برای فعال کردن این ویژگی باید به بایوس مادربرد مراجعه کرد و virtual technology رو enable کرد.